Ustawa o obronie Ojczyzny wprowadziła głębokie zmiany w przepisach regulujących sytuację żołnierzy, w szczególności – żołnierzy zawodowych. Ten monumentalny akt prawny obejmuje materię wcześniej umieszczoną w szeregu innych ustaw – część z nich zostało zmienione lub uzupełnione, jednak wiele jej przepisów zawiera kopie wcześniejszych regulacji.
W efekcie powstała regulacje potrafią budzić spore wątpliwości. Zgodnie z art. 228 Ustawy (określającym przyczyny fakultatywnego zwolnienia z zawodowej służby wojskowej), żołnierza można zwolnić z tej służby:
- skazania prawomocnym wyrokiem na karę pozbawienia wolności lub aresztu wojskowego z warunkowym zawieszeniem wykonania tej kary (ust. 1 pkt. 1);
- skazania prawomocnym wyrokiem na karę ograniczenia wolności albo pozbawienia wolności lub karę aresztu wojskowego z warunkowym zawieszeniem jej wykonania (ust. 1 pkt 6).
Pierwszy z ww. punktów stanowi kopię wcześniejszej regulacji (zawartej w Ustawie o służbie wojskowej żołnierzy zawodowych), drugi zaś dopisano w obecnie obowiązującej Ustawie). Przyczyny zdublowania regulacji dotyczącej kary pozbawienia wolności lub aresztu w zawieszeniu nie są jasne, podobnie jak powody, dla których kwestię tę (dotyczącą wszakże bardzo zbliżonych sytuacji) rozbito na dwa niezależne, oddalone od siebie redakcyjnie punkty. Nie sposób nie odnieść wrażenia, że nie jest to efekt przemyślanej decyzji ustawodawcy.
Okoliczność ta nie zmienia jednak faktu, że od wejścia w życie Ustawy o obronie Ojczyzny także skazanie na karę ograniczenia wolności może skutkować zwolnieniem ze służby – zależnie od decyzji przełożonego.