Decyzją Dowódcy Pułku przedłużono w stosunku do Skarżącego okres zawieszenia w czynnościach służbowych do czasu zakończenia toczącego się w stosunku do ww. oficera postępowania karnego. Jednocześnie zawieszono od najbliższego terminu płatności tj. od miesiąca kwietnia 2024 r. połowę ostatnio otrzymywanego uposażenia zasadniczego oraz wypłatę dodatków o charakterze stałym. Decyzji nadano rygor natychmiastowej wykonalności. Jak wskazano w uzasadnieniu, w dniu 18 grudnia 2023 r. do Dowódcy JW. wpłynęło pismo z Prokuratury Rejonowej w L., w związku z prowadzonym przez Dział do Spraw Wojskowych Prokuratury śledztwem w sprawie przeciwko Skarżącemu podejrzanemu o czyn z art. 230 § 1 k.k w zw.z art. 12 § 1 k.k.
Sprawa trafiła do Sądu, który ostatecznie oddalił skargę żołnierza stwierdzając, że zarówno w orzecznictwie, jak i piśmiennictwie wskazuje się, że celem zawieszenia w czynnościach służbowych jest konieczność natychmiastowego odsunięcia od codziennych zajęć służbowych z uwagi na dobro postępowania prowadzonego przeciwko funkcjonariuszowi lub dobro służby. Przy czym dopuszczalność zawieszenia w wykonywaniu czynności służbowych uzależniona została przez ustawodawcę od samego faktu postawienia zarzutów w postępowaniu karnym, nie zaś od stwierdzenia winy co do popełnionych czynów (por. J. Bulira (w:) Obrona Ojczyzny. Komentarz, red. H. Królikowski, Warszawa 2023, art. 225).
Analiza art. 225 ust. 1 ustawy o obronie Ojczyzny wskazuje na obligatoryjność zastosowania przez organ zawieszenia w czynnościach służbowych wobec żołnierza zawodowego w sytuacji spełnienia określonych w nim przesłanek, tj. gdy zostało przeciwko niemu wszczęte postępowanie karne w sprawie o przestępstwo lub przestępstwo skarbowe, umyślne ścigane z oskarżenia publicznego. W tym zakresie organ nie został wyposażony w uznaniowość, ale nałożono na niego bezwzględny obowiązek orzeczenia o zawieszeniu. Uznaniowością organu objęty jest wyłącznie okres na jaki orzeczone ma zostać zawieszenie w czynnościach służbowych, gdyż ustawodawca określił jedynie okres maksymalny – 3 miesiące, nie określając przy tym od jakich przesłanek uzależniona powinna być długość zawieszenia w czynnościach służbowych.
Wyrok Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Szczecinie z dnia 24 października 2024 r. II SA/Sz 572/24.