Zgodnie z przepisami Ustawy o zakwaterowaniu Sił Zbrojnych Rzeczypospolitej Polskiej (dalej: Ustawa) odprawa mieszkaniowa należy się żołnierzowi zwalnianemu ze służby, który nabył prawo do emerytury wojskowej. Wysokość tego świadczenia uzależniona jest od liczby należnych żołnierzowi tzw. norm, zależnych od stopnia żołnierza, a także liczby członków jego rodziny – uwzględniony zostaje małżonek oraz wspólnie zamieszkałe z nim dzieci. Oznacza to, że brane będą pod uwagę tylko te dzieci, które nadal zamieszkują z żołnierzem uprawnionym do odprawy mieszkaniowej.
Jeszcze większe znaczenie ma ubieganie się o odprawę mieszkaniową przez bliskich żołnierza, który zmarł przed jej uzyskaniem. Zgodnie z art. 23 ust. 3 Ustawy przysługuje ona małżonkowi, wstępnym (rodzicom, dziadkom) i zstępnym (dzieci, wnuki etc.) żołnierza, oraz osobom przez niego przysposobionym i przysposabiającym go, ale tylko takim, które z nim w dniu jego śmierci zamieszkiwały. Jeśli więc żołnierz wyprowadzi się z domu przed śmiercią, jego najbliżsi mogą nie być uprawnieni do ubiegania się o odprawę.
Warto podkreślić, że zgodnie z art. 1a ust. 1 pkt 5) Ustawy zamieszkiwanie oznacza wspólne przebywanie i korzystanie z lokalu. Oczywiście terminu tego nie da się interpretować bez odwołania do Kodeksu cywilnego (zgodnie z art. 25 miejscem zamieszkania osoby fizycznej jest miejscowość, w której osoba ta przebywa z zamiarem stałego pobytu), musimy jednak mieć świadomość, że Ustawa nie odnosi się do całej miejscowości, a lokalu.