Jak wynika z art. 20 ustawy o służbie wojskowej żołnierzy zawodowych, dopuszczalne jest przeniesienie do rezerwy kadrowej żołnierza zwolnionego z dotychczas zajmowanego stanowiska, jeśli planowane jest wyznaczenie go na inne stanowisko służbowe. Żołnierz taki nie wykonuje zadań służbowych, nie otrzymuje uposażenia, ani nie ma prawa do urlopu. Okresu pozostawania w rezerwie żołnierz nie może także doliczyć sobie do czasu służby, na podstawie którego obliczana będzie jego emerytura. Z pozostawaniem w rezerwie kadrowej wiążą się także inne konsekwencje, ponieważ art. 111 ust. 10 tej samej ustawy mówi, że jedną z przesłanek obligatoryjnego zwolnienia z zawodowej służby wojskowej jest niewyznaczenie na stanowisko służbowe w czasie pozostawania w rezerwie.
Do problemu tego odnosi się wyrok Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie o sygnaturze II SA/Wa 2038/15. Wynika z niego, że nawet jeśli żołnierz pozostający w rezerwie kadrowej był zdolny i gotowy do podjęcia pracy na jakimś stanowisku, jednak nie został oficjalnie na żadne wyznaczony, po upłynięciu okresu jego przebywania w rezerwie (maksymalnie dwa lata dla żołnierzy służby stałej i sześć miesięcy dla służby kontraktowej) odpowiedni organ zobligowany jest wszcząć postępowanie mające na celu zwolnienie żołnierza. Zwolnienie następuje pierwszego dnia po upływie okresu rezerwy, co wynika z art. 10 rozporządzenia Ministra Obrony Narodowej z 12 maja 2014 r. w sprawie zwalniania żołnierzy zawodowych z zawodowej służby wojskowej.