Emerytura na „starych” i „nowych” zasadach.

1 stycznia 2013 r. weszła w życie nowelizacja Ustawy o zaopatrzeniu emerytalnym żołnierzy zawodowych (dalej: Ustawa emerytalna) wprowadzająca Rozdział 1a. W jego ramach (art. 18a do 18h) wydłużono czas służby konieczny do osiągnięcia przez żołnierza zawodowego uprawnień emerytalnych z dotychczasowych 15 lat (zgodnie z art. 12 Ustawy emerytalnej) do 25 lat. Jako że różnica ta jest bardzo znaczna, wielu żołnierzy zastanawia się, czy przedmiotowa nowelizacja ich dotyczy. Warto więc podkreślić, że, zgodnie z art. 18a ust. 1 Ustawy emerytalnej, „nowe” zasady dotyczą osób, które rozpoczęły zawodową służbę wojskową lub służbę kandydacką po 31 grudnia 2012 r. (a więc od 1 stycznia 2013 r. lub później). Pozostałe osoby uzyskują uprawnienia emerytalne na zasadach „starych”. Kluczowe znaczenie ma tu jednak użyte w Ustawie emerytalnej określenie „zawodowa służba wojskowa lub służba kandydacka”. Wynika z niego, że z perspektywy uprawnień emerytalnych nie ma znaczenia termin odbycia np. zasadniczej służby wojskowej. Oznacza to, że jeśli dana osoba odbyła zasadniczą służbę wojskową w 2010 r., zaś potem rozpoczęła służbę zawodową w 2014 r., uprawnienia emerytalne nabywać będzie już na „nowych”, mniej korzystnych zasadach.